OPOWIADANIA

Moja mama kiedyś grała w drużynie szkolnej razem z moją ciocią
Ja mam piłkę nożną we krwi
Podobno talent też, bo jak przez jakiś czas grałam w drużynie, to mówili, że jestem dobra, jak na początek, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że wcześniej z piłka to tylko przed telewizorem i monitorem... mi się wydawało inaczej, ale kłócić się nie będę

Może i tak...

Ja niestety nie mam z kim pograć. U mnie to nikt nie chce grać, nawet na wf nie mogę ich namówić, żeby sobie pograć. Szkoda...

Egh... pomarzyć zauważyłam, że powinnyśmy być wszystkie w jednej klasie, to byśmy na każdym wf grały w piłkę nożną lol

Jak jesteście spragnione gry, to won na podwórko, a tam na pewno jacyś kolesie grają.
Na początku może i będzie "Jeb, laska chce grać", no ale skoro jesteście dobre to możecie im raz dwa udowodnić, że się mylą, prawda?

Jak macie z kim, to strasznie fajnie! Ale ja Wam powiem, że ja NA PRAWDĘ nie mam z kim zagrać na podwórku. Jedyna osoba, z którą kiedyś kopałam, poszła na studia i tyle go widzę. Brat też na studiach. A z innymi grać się nie da, bo jedni nie grają, a drudzy umiejętnie robią tak, że ja się zawsze dowiaduję po fakcie, czyli jak już wracają. Jakoś nie przypominam sobie, żebym kiedyś widziała jak idą grać, albo jak grają.
Kiedyś jak mój brat jeszcze z nimi grał, to nie raz tam maszerowałam, bo wiedziałam kiedy, a teraz? Mam nadzieję, że jak braciszek na wakacje wróci, to też będzie chodził grać

A co do tego naszego bycia w jednej klasie, to ja Wam powiem: WALIĆ WIEK zabroni nam ktoś być w jednej klasie? No, a z drugiej strony... właściwie wystarczyłoby, że byśmy były z jednej miejscowości i już byłoby okay

Kasiu, ja nie mam takiego problemu.
Pod moim balkonem jest boisko ;p

A nawet jak sie nie gra, to jakie widoki ^^,

Jak stanie się na ławce pod moim blokiem to widać stadion.
Niestety, tylko stadion, a nie murawę.
Ale i tak mam karnet ;p