OPOWIADANIA

Przecież kiedy wprowadza się nowego bohatera, powinno się coś o nim napisać, prawda? Nie musi to być dokładna metryka z rozmiarem buta i obwodem bioder włącznie, ale nakierowanie wyobraźni czytelnika na obraz osoby, jaką my mieliśmy przed oczami pisząc o niej. Czytanie to zabawa z wyobraźnią, prawda? Więc nie zostawianie jej żadnego pola do popisu tą zabawę psuje. Czy w książkach na pierwszych stronach czytasz opisy bohaterów opatrzone zdjęciami jakichś gwiazdeczek?

Możesz nie lubić czytać opisu postaci. De gustibus non est disputandum.

Ja nie spotykałam się ze zdjęciem postaci w książce.
Owszem, pojawiają się ilustracje i to fakt niepodważalny, ale nie są to takie zdjęcia jak na blogach. Poza tym tamte rysunki są projektowane specjalnie na potrzeby książki, nikt nie wklei ci do jakiejś publikacji zdjęcia Hilary Duff, pisząc, że to główna bohaterka. Chyba, że byłaby to jej biografia.

To, że w filmach wszystko jest pokazane jest raczej rzeczą logiczną. Kino ma oddziaływać głównie na zmysł wzroku, a książki pobudzają wyobraźnię. W tym tkwi ich piękno. Sama możesz sobie wszystko wyobrazić; jesteś niczym nie ograniczona. Dlatego dawanie zdjęć jest 'psuciem sobie zabawy'.

A co do ilustracji - przecież to nie zdjęcia. Mamy rysunek postaci, który nie jest jej zupełnym odzwierciedleniem. Ukierunkowuje nas w jakiś sposób, ale się nie narzuca. A na blogach tak jest. Najpierw widzę wielki nagłówek, z twarzą, dajmy na to Lindsay Lohan. Potem w uniwersalnych mam jeszcze jej osiem zdjęć. Nie daj boże jeszcze jakieś zaplączą się w tekście. I jak mam wyobrazić sobie postać, skoro mam wszystko narzucone? To jest właśnie urok opisów - naprowadzają nas, ale zostawiają pole do popisu dla nas samych. Dlatego w jednej czwartek opowiadania o Chelsea usunęłam zdjęcie gwiazdy, zastępując je takim, gdzie twarz nie była w pełni widoczna, nie rzucała się w oczy, niczego nie wypaczała.

Jeszcze inną sprawą jest to, że nieraz zdjęcie mija się nawet z naszymi wyobrażeniami. Bo raczej nikt nie tworzy opowiadania z myślą, że główna bohaterka będzie wyglądała jak Paris Hilton. A jeśli tak jest, to z całym szacunkiem, żal mi takich ludzi.

Zgadzam się z Kaśką!
Jak dla mnie nie ma nic złego we wklejeniu zdjęcia! I to tak na prawdę wcale nie ogranicza naszej wyobraźni, bo przecież jak czytamy (przynajmniej ja tak mam), to i tak wyobrażam sobie tą postać inaczej! Zdjęcie jest dla mnie nie ważne! I podejrzewam, że nie tylko dla mnie, że są też inne osoby, które tak robią!

A przepraszam bardzo, gdzie jest napisane, że autor opowiadania nie umieszcza takich opisów? Cio?
Zdjęcie może i jest nie potrzebne na blogu, jednak rzeczywiście dodaje wystroju! Książka ma swoją okładkę, blog nagłówek! A po za tym czytałam kiedyś książkę, która na okładce miała zdjęcie dziewczyny... jakoś dziwnie pasowało do późniejszego opisu w książce, więc tym bardziej nie widzę przeciwwskazań do zdjęć na blogu.

Opisy w uniwersalnych też mnie wkurzają...

Czyli Ci chodzi o to, że jeżeli to byłoby zdjęcie nikomu nieznanej dziewczyny, to byłoby w porządku?
Jak dla mnie nie ma różnicy, czy osoba na zdjęciu jest znana, czy nie.

Podejrzewam, że jakbym zobaczyła ryj kogokolwiek na pół monitora to bym się przestraszyła... hehe... no, ale dobra...
W sumie zaczynasz do mnie przemawiać
Jednak i tak nie będę się czepiać ludzi, którzy te zdjęcia mają... raczej będę wolała opowiadania bez takich zdjęć

Chociaż wiesz... dla mnie to nigdy różnicy nie lubiło, bo zazwyczaj opisów nie czytałam, a ze zdjęć nie korzystałam, bo i tak sobie inaczej te postacie wyobrażałam