OPOWIADANIA

Hehe... nie tylko Ty się uczysz dla stypendium
Bądźmy szczerzy, ale w dzisiejszych czasach, chyba wszyscy uczą się dla pieniędzy Bo ja innego powodu nie widzę.

Moi powtarzają, że nie uczę się dla nich, tylko dla siebie. A ja im odpowiadam, że nie uczę się dla siebie, tylko dla pieniędzy

Chyba wszyscy tacy są tacy sami... materialiści
W mojej byłej szkole były nagrody przewidziane nawet dla osób, które w porównaniu z poprzednim półroczem zrobili duże postępy Czyli nawet ci słabsi uczniowie mieli szanse...

Niektórym wystarczy sam fakt, że dostaną nagrodę, żeby się wzięli do roboty. A innym to już nic nie pomoże. najważniejsze, że każdy ma szanse. To, że nie każdy chce ją wykorzystać, to już jest inna sprawa.

Ale chyba nie powiesz, że nagroda nie jest jakąś motywacją. Same przecież uczymy się dla pieniędzy. Niektórzy po prostu nie są na tyle zdolni, żeby utrzymywać bardzo wysokie wyniki w nauce, ale mogą się poprawić.

No pewnie, że bym utrzymywała wysokie wyniki!!! Przecież musiałam się do najlepszego liceum w okolicy dostać!!! (prawdę mówiąc, nie wiem, czy jest najlepsze, ale mój brat i mama tam chodzili, więc ja też musiałam)
Znam takich ludzi, którzy mogą, ale im się nie chce.
Mój kumpel np. potrafił z samego słuchania na lekcji (muszę powiedzieć, że w tym samym czasie gadał jeszcze z paroma osobami i przeszkadzał nauczycielce, więc nikt tak naprawdę nie wie, kiedy to usłyszał) wyjechać na 3 przy odpowiedzi. Gdzie normalnie najwyższa oceną jaką uczniowie dostawali, nawet Ci dobrzy, a wręcz bardzo dobrzy, było 1+. Tylko trzy wyjątki... między innymi on! Możesz się zastanawiać, skąd pewność, że słuchał na lekcji. A to dlatego, że wszystko, co pani mówiła na lekcji, umiał powtórzyć przy odpowiedzi, a to co było w zeszycie... no z tym był problem.

Dokładnie...
Tylko, że to był najlepszy chłopak z mojej byłej klasy. W sensie chodzi mi o to, że zawsze powiedział 'cześć' i był dla nas miły (w sensie dla dziewczyn), zawsze kulturalny.
Kiedyś się na lekcje spóźnił. W między czasie pani wysłała koleżankę do sekretariatu. I on otworzył drzwi, powiedział 'dzień dobry' i stoi na korytarzu, w tych drzwiach. Nikt nie wie, o co chodzi. A on tylko czekał, żeby koleżankę przodem wpuścić
Wszystkie dziewczyny go lubiły Aż brakuje teraz chłopaka

Tylko czy ten chłopak nie był ambitny? Jak na moje, on wybrał sobie cel w życiu i konsekwentnie go realizował. Dobre oceny nie były mu potrzebne, więc odpuścił naukę, na rzecz treningów. I liczę, że jakieś złoto kiedyś do Polski przywiezie