OPOWIADANIA

Od pewnego czasu zauważyłam pewną niepokojącą tendencję wśród młodzieży. Coraz więcej ludzi, zaczyna słuchać rocka (w części przypadków tylko oni tak to nazywają), nosić arafatki i paski z ćwiekami itp. Dla mnie jest to naprawdę irytujące, a to dlatego, że punk rocka, alternatywy i tym podobnej muzyki słucham od czterech lat, a wtedy królował hip-hop i pop. Pierwsze trampki zaczęłam nosić w piątej klasie podstawówki. Maluje się w ciemnych kolorach od dwóch. Noszę rzemyki/sznurówki/kable/koraliki na rękach szmat czasu. I nagle okazuje się, że kiedy panuje na to moda, wychodzi na to, że jestem taka, a nie inna, żeby być trendy. Ludzie, którzy mnie znają, wiedzą, że tak nie jest, ale obce osoby mogę mnie posądzić o powierzchowność. A to naprawdę irytujące. Kiedy dwunastolatka w arafacie powie mi, że słucha rocka, zwłaszcza Fall Out Boy i Avril, to zasycha mi w gardle. Potem prowadzę monolog o różnicach między prawdziwym rockiem/punkiem/alternatywą a sezonowymi gwiazdeczkami pop-rockowymi (a nawet i tyle czasem nie). Co nie zmienia faktu, że kiedy rock nie był popularny czułam się lepiej, bo nikt nie brał mnie za pustaka, który przefarbował się na fioletowo, bo w Bravo napisali, że to fajne.

A jak u was? Tzn. wiem, że przynajmniej Kaśka słucha podobnej muzyki do mnie (Strachy Na Lachy kiedyś się przewinęły). Też irytuje was to co mnie?

Nadużywam słowa 'irytować'.