Zaczęłam pisać opowiadanie o Tokio Hotel. Dlaczego o nich ? Hmm... Kiedyś byłam ich fanką. Ale nie taką stukniętą :). Uwielbiałam ich muzykę. Mogłam jej słuchać przez cały czas. Zaczęłam pisać o nich story. Kilka zakończyłam, a resztę usunęłam po jakimś czasie. Zniknęłam ze świata Tokio Hotel. Zapomniałam.
Jednak ostatnio naszła mnie ochota, aby znowu coś o nich stworzyć. Coś innego, bo takiej historii jeszcze nie czytałam. Więc będzie ona oryginalna.
Nadal mam do tego zespołu sentyment. I czasami fajnie jest posłuchać ich muzyki. Ale to nie jest to co kiedyś.
Nowe opowiadanie znajduje się na www.ucieczka-ksiezniczki.blog.onet.pl
Opowiada o przygodach zbuntowanej księżniczki, która na swojej drodze spotyka Tokio Hotel.
Nie będzie to zwykłe Love Story. Przynajmniej według mnie.
Miło by było, gdyby ktoś na nie zajrzał.

Hmmm... ciekawie się zapowiada :) Na mnie możesz liczyć... przynajmniej będę się starać czytać regularnie, bo czasami ciężko znaleźć czas. Ale chęci mam :)

Dziękuję :). Z przyjemnością powitam Cię w gronie czytelników :).

Pamiętam, jak ja kiedyś pisałam o Tokio Hotel...
To były czasy.

Teraz nie piszę, ale czasami puszczam sobie ich płytę z sentymentu :)

Właśnie. Prawda, że fajnie czasami posłuchać ich muzyki ? :)

Egh... ja się może nie powinnam wypowiadać w tym temacie.
Nie lubię ich... a dlaczego? Bo moje "zakochane" koleżanki mnie zniechęciły. Bo Bill mnie zniechęcił [do Toma nic nie mam]. I najgorsze, co teraz powiem, bo Niemcy :P
Chociaż do Killerpilze i Rammsteina nic nie mam, więc to ostatnie aż takiej znaczącej roli nie odegrało.

Nie lubię Niemców.
Ale muzyka jest ponad podziałami, moja droga :)

Ja do Niemców nic nie mam. Dodatkowo kocham ten język i uczę się go od siedmiu lat. Dodatkowo przeprowadzam się tam w wakacje (takie są plany).
Ten zespół na K. (nie potrafię napisać tej nazwy, zawsze zjadam literki :P) nie zachwyca mnie i ogólnie nie lubię ich piosenek. To nie znaczy jednak, iż wyzywam Ich lub ich fanów.

Uczyłam się niemieckiego przez sześć lat. Z ulgą przestałam, bo do Niemiec nie ciągnie mnie ani trochę. Mam tam rodzinę, ale rozmawiam z nią po polsku, albo angielsku.
I tyle.
A na dodatek mam niemiłe wspomnienia związane z niejakim Pascalem. On ze mną też.

Hehe. Każdy lubi coś innego ;). Ja kocham Niemiecki i chyba nie przestanę.

Nie znoszę tych wszystkich umlautów...
Sam fakt, że niemieckiego uczę się 6 lat, a umiem go tylko w stopniu komunikacyjnym może zobrazować mój zapał ;p
Dla przykładu po angielsku po dwóch latach mówię biegle.

Ja się niemieckiego uczę dopiero 3 rok i już wiem, że to jest ostatni mój rok z tym językiem. W liceum za żadne skarby nie chcę się z nim męczyć. A ile umiem? Hmm... Ich... and nothing alse.

Moja koleżanka umie tylko "Ich hasse Deutsch" xD
Sama ją tego nauczyłam i powtarza to na każdej lekcji.

To i tak więcej ode mnie :P
Ale mi nie zależy, żeby umieć ten język. Moim marzeniem jest francuski. A dlaczego? Zinedine Zizou Zidane i wszystko jasne.

Ja angielskiego si uczę, bo wiem, że mi się przyda.

Niemieckiego się uczyłam, bo mi się przyda w kontaktach rodzinnych, ale i tak wszyscy mówią po angielsku.

Hiszpańskiego zaczynam się uczyć, bo ten język strasznie mi się podoba.

Niemiecki to strasznie trudny język. W szkole rzadko kto go nauczy się porządnie. Aby nauczyś się go, trzeba najlepiej pojechać do Niemiec. I tam się pouczyć :P.

Angielski. Potrafię trochę go, choc się nie uczę tego języka.

Chciałabym nauczyć się Włoskiego <marzenia>. xD.

Hehee... mi starczy angielski i francuski na początek i nic więcej na razie nie wymyślam. Jak się tych nauczę, to pomartwię się o inne. I moją podstawową zasadą jest: najpierw jedno, potem drugie. Teraz uczę się angielskiego i do niego się przykładam, w liceum do tego dojdzie francuski, a właściwie na to wejdzie francuski.

Ja tak samo. Strasznie przykładam się do Niemieckiego, ponieważ chcę dokładnie opanować ten język.

Nie chciałam sie zmuszać do nauki czegoś, co mnie męczy, dlatego z niemieckiego zrezygnowałam.

Angielski idzie mi bardzo dobrze i nauka nie sprawia mi problemów, więc myślę, że gdybym zaczęła uczyć się hiszpańskiego (który jako język naprawdę mi się podoba) to byłaby to dla mnie przyjemność.

To zacznij się uczyć :). Może naprawdę będzie Ci się go łatwo uczyć.

Zazwyczaj jest tak, że języka, którego chcemy się nauczyć, uczymy się dość szybko. Za niemieckim nigdy nie przepadałam, nawet gdy się go jeszcze nie uczyłam. I od razu wiedziałam, że nie chcę sie go uczyć i efekty tego widać. Niby coś sie uczyłam, ale i tak nie umiem.
Za to z angielskim jest inaczej. W podstawówce mi wisiał i nie umiałam, teraz jest to jeden z moich ulubionych języków i przez 3 lata w gimnazjum, nauczyłam się o wiele więcej niż przez 7 lat w podstawówce.

Właśnie !

No toż mówiłam, że po 6 latach nauki niemieckiego umiem go ledwo co w stopniu komunikacyjnym, a po angielsku po dwóch mówię płynnie ;p

Bo zazwyczaj jest tak, że to bardziej nasze chęci się za nas uczą, a nie my... dlatego wychodzę z założenie: trzeba uczyć się tego, czego się chcemy nauczyć. W liceum na pewno nie będę się uczyć niemieckiego.

A matematyki trzeba...
To mi bardzo utrudnia wybór odpowiedniego profilu w liceum. Nie tylko to, zresztą ;p
bo lubię fizykę, ale nie pójdę do mat-fizu, przez matemnatykę...
Lubię geografię, ale nie pójdę do mat-geo, przez matematykę...
Lubię chemię, ale nie pójdę do biol-chemu, przez biologię...
Lubię przedmioty humanistyczne, ale nie znoszę wosu...
I tak dalej...
Chociaż i tak najbliżej mi do humana.

No tak. Ja mam jeszcze czas, więc za dużo o tym nie myslę. Ale przyznam się, że czasami przechodzi mi w myślach, do jakiego pójdę liceum itp.

Ja niby też jestem w drugiej klasie gimnazjum, ale z drugiej strony potem nie będę o tym myśleć i pójdę tam, gdzie w danej chwili będzie mi się chciało. Nawet jeśli będzie to biol-chem ;)

Hehe... no to wy macie fajnie... ja pamiętam, że zawsze chciałam iść na informatykę z matematyką, fizyką i astronomią, jednak ostatnio poznałam prawdziwą stronę fizyki i głównie przez ten jeden przedmiot tam nie idę... teraz wybieram profil humanistyczny... jeszcze nie wiem jaki

Ja jestem dopiero, a może już, w pierwszej klasie gimnazjum. Fizyki nie lubię. Nic w niej nie rozumiem. Matematyka ? Nie jest najgorzej, a jednak nie chciałabym iść na profil matematyczno- coś :p.

W pierwszej klasie też nie lubiłam fizyki. Ale pod koniec polubiłam :)
Z matematyka było odwrotnie.

Bo w fizyce widzę jakiś sens, opisuje to co nas otacza na swój sposób. Wyjaśnia zjawiska zachodzące wokół nas.
A matematyka? Czy układy równań to coś, bez czego nie można się obejść?

Wiem, że obydwa przedmioty są ze sobą powiązane, ale matematyki nie lubię, nudzi mnie i nie widzę sensu w uczeniu się aksjomatu Euklidesa (no dobra, to było rok temu ;p).

a mnie fizyka drażni, denerwuje i nudzi... może to wina moich dwóch nauczycieli... pierwszy nie tłumaczył nic i gadał o metalowym penisie (wieża ciśnień w pobliskim mieście - nie nasza wina, że to tak wygląda) i innych pierdołach. Drugi natomiast stara się wytłumaczyć, ale przy odpowiedzi i tak pyta o coś innego, więc nic dziwnego, że nie kumamy o co chodzi. Niektóre rzeczy słyszymy pierwszy raz i już mamy wiedzieć jak i dlaczego. A czasami jeszcze jest tak, że na lekcji mówi jedno, a przy odpowiedzi twierdzi, że to jest inaczej.
Chyba nie dziwicie mi się, że nie lubię tego przedmiotu?

Fakt, zły nauczyciel może zniechęcić do wszystkiego.
Kiedy w pierwszej klasie miałam obliczać prędkość spadającego dzbanka, to miałam ochotę spłukać podręcznik w klozecie.
Ale teraz kiedy bardziej zagłębiam się w temacie, niektóre rzeczy wydają się być całkiem ciekawe.
Mnie na przykład fascynuje fizyka kwantowa.
(śmiech na sali)

Ja niektóre działy fizyki nawet lubię... elektryzowanie i fala mi się podobała, do tego nawet gościu mnie nie zniechęcił. Temat rozumiałam, bo go sobie sama zrozumiałam... fakt, spytał mnie z czegoś, co pierwszy raz w życiu słyszałam i od razu chciał, żebym wiedziała i znała odpowiedź, ale okay... Chyba potrzebowałabym jeszcze jedną zmianę nauczyciela.

Ja tam do mojej fizyczki nic nie mam, póki nie zaczyna lekcji :)

No wiesz... ja pamiętam, że na początku go lubiłam, ale potem zaczął za bardzo wychwalać jednego ucznia i robić z niego nie wiadomo kogo, a jak ktoś przy odpowiedzi czegoś nie wie, to potem na niego krzyczy, bo "przecież o tym mówiłem", chyba w nocy przed snem, bo nam raczej nie.
Albo czasami jeszcze na lekcji mówi jedno, a przy odpowiedzi twierdzi, że odpowiedź jest inna.

No to współczuję.